آموزش نقاشی رنگ روغن

رنگ روغن یکی از جذاب ترین تکنیک های نقاشی می باشد که تمامی علاقه مندان به هنر و نقاشی در زندگیشان حتما سمت آن رفته اند. حال که در حال خواندن این مطلب می باشید حتما شما هم وسوسه شده اید تا این تکنیک اصیل و زیبا را بیاموزید. هنرسرای دیبا تصمیم بر این دارد که برای علاقه مندان به نقاشی رنگ روغن آموزشی کامل و جامع به صورت رایگان برای شما هنردوستان عزیز قرار دهد که در ادامه با هم از آن بهره می بریم.

توجه کنید که در صورت داشتن هرگونه سوال می توانید از طریق کامنت با ما در ارتباط باشید و پاسخ خود را دریافت کنید.

با کسب اطلاعاتی درباره ی رنگ روغن شروع می کنیم، پس با ما همراه باشید.

رنگ روغن چیست ؟

نقاشی رنگ روغن، یک شیوه هنری است که در آن از رنگدانه‌های معلق در روغن‌های خشک‌شونده مانند روغن بزرک یا روغن گردو به عنوان ماده رنگی استفاده می‌شود. این ترکیب منحصربه‌فرد از مواد، امکانات و ویژگی‌های خاصی را برای هنرمندان فراهم می‌کند.

در گذشته های دور، رنگ روغن از مخلوط کردن رنگدانه ها با روغن های گیاهی (مانند دانه کتان، سویا، پنبه و غیره) به عنوان مایع اتصال دهنده و رقیق کننده به دست می آمد.

رنگ روغن وسیله ای فوق العاده می باشد که عموماً توسط نقاشان چیره دست قدیمی ترجیح داده می شود ، رنگ روغن به آرامی خشک شده و همه کاره می باشد و همچنین این امکان را می دهد که به راحتی آن را روی بوم استفاده کنید.

تاریخچه رنگ روغن

رنگ روغن یکی از قدیمی‌ترین و مهم‌ترین انواع رنگ‌ها در هنرهای تجسمی است که تاریخچه آن به هزاران سال قبل برمی‌گردد. این رنگ ابتدا در مصر باستان و سپس در یونان و روم باستان مورد استفاده قرار گرفت.

در ابتدا، رنگ روغن بیشتر در نقاشی‌های مذهبی و مذهبی-تاریخی مورد استفاده قرار می‌گرفت. در قرون وسطی، هنرمندان عمدتاً از رنگ روغن برای خلق تصاویری از موضوعات مذهبی مانند عیسی مسیح، مریم مقدس و شخصیت‌های مذهبی دیگر استفاده می‌کردند. این نقاشی‌ها اغلب با جزئیات دقیق و پس‌زمینه‌های گوتیک همراه بودند. با ورود نقاشی رنگ روغن به دوران رنسانس در قرن پانزدهم، این تکنیک تحولاتی را تجربه کرد. نقاشانی مانند یان ون ایک و روگیر ون در ویدن از رنگ روغن برای خلق نقاشی‌های دقیق‌تری با استفاده از لایه‌های مختلف رنگ، سایه‌ها و روشنایی‌های پیچیده بهره‌برداری کردند. در این دوران، سبک‌های رئالیستی و نقاشی پرتره به تدریج محبوب شدند و رنگ روغن به ابزاری اساسی برای نمایش عمق، جزئیات و واقع‌گرایی در آثار هنری تبدیل شد. رنگ روغن به دلیل خشک شدن کندش و قابلیت لایه‌گذاری، امکان ایجاد جزئیات دقیق و ترکیب رنگ‌های متنوع را برای هنرمندان فراهم می‌آورد. در قرن پانزدهم میلادی، نقاشان فلاندری مانند یان ون ایک و روگیر ون در ویدن بهبودهای زیادی در تکنیک استفاده از رنگ روغن انجام دادند، که منجر به گسترش این روش در سراسر اروپا شد.

اولین نفری که نقاشی رنگ روغن را انجام داد که بود؟

اولین فردی که به طور قطعی به استفاده از رنگ روغن در نقاشی شناخته می‌شود، یان ون ایک، نقاش فلاندری قرن 15 میلادی است. اگرچه برخی از منابع به این نکته اشاره دارند که استفاده از رنگ روغن پیش از او در برخی نقاط دنیا وجود داشته، اما ون ایک و شاگردان او بودند که این تکنیک را به طور کامل و سیستماتیک به کار بردند و آن را به یک ابزار قدرتمند در نقاشی رنسانس تبدیل کردند. وی توانست از رنگ‌های روغنی برای خلق نقاشی‌هایی با دقت‌های بسیار بالا، جزئیات شگفت‌انگیز و عمق بصری استفاده کند. این ابتکار موجب گسترش گسترده این تکنیک در هنرهای غربی شد.

آماده‌سازی فضای کارو تجهیزات ضروری برای کار با رنگ روغن

تجهیزات ضروری برای شروع نقاشی رنگ روغن شامل یک سه‌پایه برای نگهداری بوم، یک پالت برای سازماندهی و ترکیب رنگ‌ها، کاردک‌های پالت برای مخلوط کردن و اعمال رنگ، مجموعه‌ای از قلم‌موهای مناسب برای رنگ روغن، ظروف برای نگهداری حلال‌ها و مدیوم‌ها، و دستمال‌های پارچه‌ای یا کاغذی برای تمیزکاری است. انواع و ویژگی‌های این ابزارها در بخش‌های بعدی به تفصیل مورد بحث قرار خواهند گرفت.

حلال‌های سنتی مانند تربانتین می‌توانند سمی باشند، بنابراین هنرمندان مبتدی بهتر است از جایگزین‌های ایمن‌تر مانند تینرهای بی‌بو (مانند گمسول گامبلین یا سانسودور وینزور اند نیوتن) یا حتی روش‌های نقاشی بدون حلال با استفاده از رنگ‌های روغن قابل اختلاط با آب یا مدیوم‌های غیر سمی استفاده کنند.

انواع رنگ‌های روغن

رنگ‌های روغن به طور کلی در دو درجه اصلی تولید می‌شوند: درجه هنرمند (یا حرفه‌ای) و درجه هنرجو (یا مبتدی). رنگ‌های درجه هنرمند حاوی غلظت بالاتری از رنگدانه خالص هستند که منجر به رنگ‌های غنی‌تر، زنده‌تر و با دوام‌تر در برابر نور می‌شود. این رنگ‌ها معمولاً گران‌تر هستند اما کیفیت و عملکرد بهتری ارائه می‌دهند. رنگ‌های درجه هنرجو دارای غلظت رنگدانه کمتری هستند و بیشتر از مواد پرکننده و چسباننده استفاده می‌کنند که باعث می‌شود قیمت آن‌ها مقرون به صرفه‌تر باشد و برای تمرین و یادگیری اولیه مناسب باشند، اگرچه ممکن است از نظر شدت رنگ و ماندگاری به پای رنگ‌های درجه هنرمند نرسند.

برای هنرجویان مبتدی، توصیه می‌شود با یک مجموعه رنگ روغن پایه در درجه هنرجو شروع کنند که شامل یک پالت محدود از رنگ‌های ضروری باشد. این پالت معمولاً شامل رنگ‌های اصلی (قرمز، زرد، آبی) به همراه سفید و سیاه است. این انتخاب محدود به هنرجویان کمک می‌کند تا اصول ترکیب رنگ را یاد بگیرند و از سردرگمی ناشی از تنوع زیاد رنگ‌ها در ابتدای کار جلوگیری کنند. با پیشرفت و کسب تجربه بیشتر، هنرمند می‌تواند به تدریج رنگ‌های بیشتری را به پالت خود اضافه کند.

ویژگی	رنگ روغن درجه هنرمند	رنگ روغن درجه هنرجو
غلظت رنگدانه	بالا	پایین
میزان چسباننده	پایین	بالا
شدت رنگ	غنی و زنده	خوب، اما ممکن است به اندازه درجه هنرمند زنده نباشد
دوام در برابر نور	بالا	ممکن است در برخی رنگ‌ها پایین‌تر باشد
قیمت	گران‌تر	مقرون به صرفه‌تر
مناسب برای	هنرمندان حرفه‌ای و آثار هنری با کیفیت آرشیوی	هنرجویان، تمرین و یادگیری اولیه

مدیوم های مناسب رنگ روغن

مدیوم‌های نقاشی رنگ روغن موادی هستند که به رنگ‌های روغن اضافه می‌شوند تا خواص آن‌ها مانند قوام (غلظت)، روانی، زمان خشک شدن و پرداخت نهایی سطح تغییر کند. انتخاب و استفاده از مدیوم‌های مناسب می‌تواند به طور قابل توجهی کنترل هنرمند بر رنگ را افزایش داده و امکان دستیابی به جلوه‌های هنری متنوعی را فراهم کند.

از جمله مدیوم‌های رایج روغن‌های خشک‌شونده مختلف هستند. روغن بزرک یکی از محبوب‌ترین‌هاست که زمان خشک شدن رنگ را کند کرده و براقیت آن را افزایش می‌دهد. روغن ایستاده، نوع غلیظ شده روغن بزرک است که قوام نرم‌تری به رنگ می‌بخشد و پرداخت نهایی براق و مینایی ایجاد می‌کند. روغن گردو گزینه دیگری است که نسبت به روغن بزرک کندتر خشک می‌شود و کمتر زرد می‌شود. روغن دانه خشخاش حتی روشن‌تر و کندتر خشک می‌شود و اغلب برای رنگ‌های روشن استفاده می‌شود تا از زرد شدن آن‌ها جلوگیری شود. هنرجویان مبتدی می‌توانند با آزمایش روغن‌های پایه مانند روغن بزرک یا روغن گردو، تأثیر آن‌ها بر رنگ را درک کنند.

متن سربرگ خود را وارد کنید

حلال‌ها برای رقیق کردن رنگ روغن به منظور استفاده در تکنیک‌هایی مانند زیررنگ‌گذاری، شستشو و لعاب‌کاری، و همچنین برای تمیز کردن قلم‌موها و پالت‌ها استفاده می‌شوند. در حالی که تربانتین سنتی برای این منظور به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گرفت، امروزه هنرمندان اغلب گزینه‌های ایمن‌تر و کم‌بوتر مانند تینرهای بی‌بو (OMS) مانند گمسول گامبلین یا سانسودور وینزور اند نیوتن را ترجیح می‌دهند. حلال‌های غیر سمی مبتنی بر مرکبات نیز در دسترس هستند که گزینه‌های ایمن‌تری برای هنرمندان نگران سلامتی و محیط زیست ارائه می‌دهند.

ورنی‌ها به عنوان یک لایه محافظ نهایی بر روی نقاشی‌های رنگ روغن کاملاً خشک شده اعمال می‌شوند. آن‌ها از لایه رنگ در برابر گرد و غبار، کثیفی و عوامل محیطی محافظت می‌کنند و همچنین می‌توانند رنگ‌ها را زنده کرده و یک درخشندگی یکنواخت (براق، نیمه براق یا مات) ایجاد کنند. هنرجویان مبتدی ممکن است نیازی به استفاده از ورنی در مراحل اولیه تمرین خود نداشته باشند، اما باید از هدف آن برای حفظ آثار هنری نهایی آگاه باشند.